22 Nisan 2012 Pazar


nazan öncel... ne kadınsın sen be. şimdi gitmeli ama ölmeli ikimizden biri ölüyorum anlasana. benim ankarada son günlerim olduğunu ümit ettiğim zamanlarda boğazıma öküz oturtan bir şarkı. ardımda neler bırakacağım,pişman olacak mıyım,gittiğim yer beni rezil mi? yoksa vezir mi edecek?
ölüyorum anlasana....bir yerden gitmek daha kolay. bizzat acısını yaşadım defalarca. benim ardımdan izim mi kalacak yaktığım ateşlerin dumanı mı tütecek? damarımda akan kanı hissetmeye çalışıyorum uyurken.
ankarayı sevemedim. oysa ne aşklar ne şarkılar bırakmış. efsane gibi dinlediğim öykülerde bir kendime yer edinemedim. ankara beni yuttu ve artık tükürecek. iliklerime kadar üşüttüğünde en büyük aşk bile ısıtamadı bu şehirde. ben bu şehire fazlayım, bu şehir alzheimer!
nereye gitmek istediğimi bile bilmeden koşarak asfaltta ayaklarımı yakarcasına bu şehirden uzak kalmak istiyorum.
aştideyim. tüm eşyalarımı toplamış, otobüs biletimi 1 hafta öncesi almışım. yanımda zayıf 18 yaş bi kadın. sevgilim aşağıda gidişimi izlemeye mahkum. kulaklığımı takmışım ve nazan içimde.
n: değişen bir şey olmadı...
d: benden neler aldın be ankara...
n: kalbim hızla çarpıyor...
d: kalp ritmim düşüyor...
n: gel gör anlatamam sana...
d: bence gitmelisin sevgili...
n: hatırası dün gibi...
d:zaman benim ilacım...
n: şimdi gitmeli..
d: sonunda gidiyorum...
n: ama ölmeli...
d: kalana ölümdür...
n: anlıyor musun...
d: hala çocuğum...
n: ikimizden biri...
d: bu sefer giden benim...
n: şimdi gitmeli ama ölmeli...
d: şimdi gidiyorum..yarım kaldı ölüyorum...
n: bu şehirden hemen şimdi gitmeli...
d: otobüsüm kalkıyor..
n: ölüyorum anlasana...
d: gidememekten korkuyorum...
n: bir daha yoluna çıkmam söz veriyorum sana...
d: atamada ankarayı mı yazsam...
n: semtine bile uğramam...
d: kolejden ev tutabilirdim..
n: seni bırakıyorum sana...
d: elveda ankara.....






2 yorum: